şehir yansır gözlerine

karşılaşmalar
tesadüf de olurdu
yol aldığın yer
yol ayrımına da çıkardı
ya ayrılıklar

gidenlerin izinden
şehir yansırdı gözlerine

sonra
sonrası delik cebe koyduğundur
çocukluk harçlığı olsun
bayram sevinci beklediğin yerde

bakmayın
mutluymuş gibi görünenlere
onlar sadece gölgelerdir
her gece kendilerinden soyunurdu

herkes kendi içinde
terkedilmiş ev yalnızlığını yaşıyordu
koca bir şehir yansırdı gözlerine

bir bir ışıkları sönerdi evlerin
sokaklarından kendi izlerine dönerken
hep önüne çıkardı
hüzünlü evlerin yüzü
ve geçtikçe arkanda kalır
her iz anı olurdu

dönüşü olmayan yolculukların
bekleyenleri çoktan göçüp gitti
geride sahipsiz kediler kaldı

bakışların yarışırdı
uzaklara kulak kesilmiş köpeklerle
sonra
hadi yürüyelim
oynaşalım derdim
çiçeklerin kederli kokusunda