YÜRÜYÜŞ SANCISI

YÜRÜYÜŞ SANCISI

Sonsuz bir yürüyüş sonsuzluğa mı, bilinmez. İki bayraklı bir ülke insan! Teki beyaz teki siyah teki otoriter teki özgür benlik. Tek ayağı beyaza doğru; diğer ayağı ise siyaha… Umutsuzluk siyahta ise umut beyazda.

İkisinin arası ise en kötüsü.Sis. Sadece gri toz bulutu. Çekimser topraklar, ne sınırı var nede sınırsızlığı. Bilinmezlik, belirsizlik sancısı ve de hangi ayağının hangi zamanda hangi sancağa yol alacağı merakı. Bu bünyede hilafet yürütmek için kimi zaman iki ayak bir olup ayaklanır. Yüreğin yüreğini sorgular; aymazlığını algılar, aklın ise akılsızlığını. Kimi zaman esir bir ülkedir insan ama kendi kalesini zapt edeninden. Asla dost olamamış, yaren olamamış gözlerine…

Teslim bayrağının rengi ise ak ak… Çekiliverir tek taraflı iki cepheli bir savaşın sonunda sessiz sedasız. Gönüller zavallı askerlerin yaktığı zayıf ateşle tutuşur ve cılız bir rüzgâr bile alevlendirir o ateşi… Hâlbuki anlamaz gündüz güneş pırıltıları, gece yakamozlardır hayatının saçlarını süsleyen…

Günün batışı da doğuşu da güzeldir. Ama gün yazgısına ezelde aşikar; insan ise ezelden isyankar, ezelden beri arar kendi gücünü güçsüzün yüreğinde, ezelden beri arar kendi çamurunu, başkasının temizliğinde…

Saniyelik bitişleri saatlik başlangıçlar kovalar çoğu zaman. Ömürlük acıları ölümlük huzurlarını temizlediği gibi. Bu suda kulaç atabilmenin temel kuralı kabullenmektir.Vurgunu yiyende kendisi olur,derinlere sığabilende.

Sevgiyi bile sorgulayabilen tek varlıktır insan o sebeptendir kizayıflığı mesnet edinmiştir kendine.Kendi sayfasına kendi eliyle kanla bile yazsa yazılarını yada zehir olsa mürekkebi,erteleme lüksü olmadığını bilmez saniyeleri.Acı bir soluk gibi tüketmek tercihidir.Kimi zaman körpe olan kimi zaman yavan olan hayatı.

Yasemin ALTUN AYDIN